In 2016 van dinsdag 17 mei t/m vrijdag 20 mei was de avondvierdaagse in Zuidoost. Dit jaar was het vervroegd. De organisatie is overgenomen door een nieuwe organisatie.

Ik heb de groep gemobiliseerd. Daar komt wel wat werk bij kijken maar het is het waard. Elk jaar weer is het een feest om door Zuidoost te rijden. Ik heb er nog steeds geen genoeg van. Zuidoost heeft heel veel groen. De route was dit keer beetje veranderd maar deze afwisseling vond ik leuk.

Dit jaar deden wij voor de 5de keer mee. Dit jaar waren een aantal van het platform er niet bij maar daartegen een aantal die er vorig jaar niet bij waren, deden nu wel mee. Het deel dat Brenda altijd voor haar rekening neemt, was er niet, zo kan je merken wat een gemis het is als Brenda uitvalt. En ik kan niet achter iedereen aanzitten. Maar het aantal van dit jaar was een mooi aantal. 15 aanmeldingen. Later vielen er toch een aantal uit. Ik heb hieronder erover geschreven.

Ronald zorgt elk jaar voor het materiaal. Dit jaar heeft hij extra de boodschappen erbij moeten doen. Normaal doet Brenda het.

Claire en Helen hebben ons spontaan getrakteerd op koek en chips.

Het werden mooie avonden. Het weer zat mee. Iedereen vrolijk. We wonnen de originaliteitsprijs!. Gedecoreerd met een medaille vertrokken wij blij, weer huiswaarts. Ieder naar z’n eigen huis. Naar daar wat er achter de voordeur speelt.

We waren vroeg op onze meetingpoint dus gingen Caly en ik naar de Blokker om met snuffelen de tijd door te komen.  Van snuffelen komt geld uitgeven, ik aan een handstofzuiger en Caly aan een spiraalsnijder. Toen zagen we Anna en Albert. Ze waren bezig hun boodschappen van de Aldi in te pakken. We reden naar hen toe. Allebei hadden ze graag meegedaan, ze hadden zelfs voor hun deelname betaald maar onder voorbehoud want Albert kampt al een tijd met zijn hart. En pijn. Hij is al een tijd onder behandeling maar tot nu toe had hij er weinig baat bij. En Anna is eigenlijk een beetje op. Zij kampt met MS en nu met Albert’s conditie erbij is het haar duidelijk teveel.

Ze zien er allebei vermoeid uit. Hij vertelt dat hij nu op de wachtlijst staat voor een kastje in het hart. Haar staat het huilen nader dan het lachen. We kletsen even, wensen hen sterkte toe en gaan terug naar ons meetingpoint. Maar niet voordat we warm afscheid van elkaar nemen. Hij zegt “als het weer goed gaat ben ik er weer bij hoor!”. Ik “natuurlijk daar rekenen we op” met een big smile. Hoop doet leven.

We naderen de plek en ik zie een geel petje. Hee das een oude bekende. Suus! Wat werkelijk een verassing was want ook zij had zich ziek gemeld, ze kampte met een ontsteking in de been en had daar helse pijnen van. Ook zij zag er gebroken uit. Dit was haar eerste dag weer naar buiten. Ze was zo blij maar ze had wel alle kracht bij elkaar moeten rapen om het op te brengen. Zelfs haar zoon vermaande haar “mam het is mooi weer ga naar buiten”. Maar het was gelukt en daar werd ze zo blij van.

Ze vroeg naar Adri. Nee die was er ook niet. Ook die heeft steeds meer moeite om mee te blijven doen. Zij heeft al zo lang pijn in haar nek en schouders, ze loopt nu bij een fysiotherapeut. En ze vergeet steeds meer.

Barbara doet ook al niet mee. Zij heeft voor dit jaar besloten eindelijk eens aan de heupen te werken en heeft besloten om de grote operatie die ze al zo lang uitstelt toch aan te gaan. Nu is ze aan het revalideren. Helaas heeft ze een tegenvaller want de andere heup geeft het ook op. Die moet ook vernieuwd.

Nou dan kan ik dat van Dirk ook vertellen. Ook die doet niet mee. Hij is gisteren geholpen aan een pacemaker. Was al aan het herstellen van een beroerte maar daarna heeft hij zich niet meer echt zeker gevoeld.

We rijden richting Bijlmersportcentrum waar de anderen op ons wachten. Gelukkig. Dat maakt mij dan weer gelukkig. Het kleurenpalet van Sady valt als eerste op. Die is er nu weer bij en blij. Vorig jaar niet. Toen was zij uit het veld geslagen noodgedwongen. Kanker. Borst moest eraf. Gelukkig weer herstelt en zij is er nog.

Ook Caly en Bo zijn er weer bij. Vorig jaar waren zij door ziekte en familieomstandigheden verhinderd. 

Zelfs Dina  is er weer bij. Vorig jaar was ze er slecht aan toe en ze was denk ik in een psychose beland.

We rijden op de groep af. Alsof niets ons deert. Ik weet wel beter. Het gaat je niet in de koude kleren zitten. Je hebt nou eenmaal te maken met mensen die chronisch ziek en/of gehandicapt zijn. Ik moet het knopje om zetten.

1. 2014 hip op de avondvierdaagse
2. 2014 oproep
3. Fotoalbum 2011 t/m 2015

Het was de 5de keer dat wij meedoen met de avondvierdaagse. Ooit mocht het niet. Ik weet niet waarom. Maar op een dag stapte Roy Ristie op mij af om te vragen of wij mee wilden doen. Ik zei goed en dat Faina en Brenda het zouden oppakken. Roy regelde dat wij opgenomen werden in de groep genaamd 'Wan Pipel' gerund door Talita Keerveld. Zo kwamen wij met Talita in contact. Roy heeft het eerste jaar nog meegelopen.

Wij hebben 3 jaar achteréén met Wan Pipel meegedaan. Maar het werd tijd om zelfstandig verder te gaan zodat wij als PGZO nog beter als onafhankelijke groep zichtbaar werden. In het laatste jaar met Talita hebben wij samen de meest culturele groepsprijs gewonnen. In 2015 hebben wij het als PGZO gewonnen. En in 2016 is het verandert in de meest originele groepsprijs.