Hoe wij er ook samenkwamen. Een indrukwekkende geschiedenis die haar oorsprong heeft in betreden van grondgebied van Inheemsen en de invoer van arbeiders voor de plantages uit o a Indonesie. Suriname staat vandaag - zoals elke 9e augustus) nationaal stil bij deze 2 historische feiten.

In NL is de Dag der Inheemsen vrij onbekend. Lees waarom deze dag wél belangrijk is en waar je eerlijke inheemse producten kan verkrijgen!

Vandaag is het de door de Verenigde Naties ingestelde Internationale Dag der Inheemsen oftewel The International Day of the World’s Indigenous Peoples. Deze dag wordt sinds 1994 jaarlijks gevierd op 9 augustus. Dit is de dag dat de eerste meeting van de werkgroep die speciaal opgericht werd voor de rechten van inheemse volkeren in 1982 bijeen kwam. Onder inheemsen worden volkeren gerekend die een geschiedenis hebben als pre-koloniale en/of pre-bezette maatschappijen met hun eigen sociale, economische en politieke systemen, taal, cultuur en geloven. Daarnaast hebben zij vaak een sterke link met het gebied waar zij wonen en de omringende natuurlijke hulpbronnen. Inheemse volkeren leven vaak dichter bij de natuur en gaan daardoor duurzamer om met natuurlijke hulpbronnen. De gebieden waarin zij wonen bevatten ongeveer 80% van de biodiversiteit van de aarde en vormen belangrijke ecosystemen. Zij spelen dus een belangrijke rol in het managen van natuurlijke hulpbronnen. Helaas worden zowel hun leefgebieden als zijzelf niet altijd rechtmatig behandeld. Een voorbeeld hiervan is de bouw van de Belo Monte dam in Brazilië. De dam wordt gebouwd in de Xingu rivier en zal door het divergeren van de waterstroom ruim 1.500 vierkante kilometer aan Braziliaans regenwoud verwoesten. Daarnaast zullen ruim 40.000 mensen ander onderkomen moeten vinden, waaronder ook inheemsen, die al eeuwen dit gebied beschermen en ervan leven.

In eerste instantie zullen veel Nederlanders geen link zien tussen inheemsen en Nederland. Maar vergis je niet! Gezien Nederland een koloniaal verleden heeft, hebben Nederlanders wel degelijk invloed gehad op de inheemse bevolking, met name de inheemse bevolking in Suriname. In 2004 waren er in totaal 18 037 inheemsen in Suriname. De Dag der Inheemsen (Ingi Dey) wordt daar dan ook jaarlijks gevierd. In Nederland is deze dag echter niet zo groots. Toch vind ik het belangrijk om er aandacht aan te geven, juist omdat deze dag zou kunnen bijdragen aan behoud van culturen, biodiversiteit en ecosystemen.

Met meer aandacht voor deze dag, zal er hopelijk meer respect komen voor de leefwijze van de inheemse volkeren wereldwijd. Vaak zijn inheemsen kwetsbaar op verschillende vlakken, omdat zij een minderheid zijn in hun eigen land. Dit valt te zien bij de Belo Monte dam; ondanks protesten van de inheemse bevolking vanaf het moment dat deze dam werd voorgesteld in de jaren ’80, werd deze toch gebouwd. Sinds het begin van de constructie is er een influx te zien van migranten en worden het leefgebied en haar biodiversiteit aangetast. Onder de lokale inheemsen is de prevalentie van alcoholisme, depressie en interne conflicten en separatie gestegen, dit alles leidend tot culturele desintegratie. Gezien deze culturen al vrij klein zijn, is de kans groot dat deze verloren gaan – en ik persoonlijk zou dat ontzettend zonde vinden! Met het vergroten van de aandacht voor de inheemse volkeren zal er hopelijk meer respect voor hen en hun leefwijze ontstaan, waardoor hun stem in de wereld wordt vergroot en hun leefwijzen en leefgebieden beter beschermd worden.

Het Javaanse in mij begint voor mij bij deze vouw.

Om het Javaanse in mij te onderhouden ben ik zo’n 25 jaar gelee (ja ja zo lang alweer, ik ben nu 50) op Javaanse dansles gegaan bij de vereniging Wisma Ulah Budaya in Den Haag. Ik woonde toen in Den Haag op de Loosduinseweg. Gauw daarna mocht ik al meedoen met de optredens.

Ik ben blij dat ik toen naar de ingeving heb geluisterd om dit te gaan doen want een paar jaar later had het niet meer gekund. Ik herinner het mij als dat de behoefte in mij speelde en plots stuitte ik op een advertentie van een krant die ik vrijwel nooit las. Je hebt goeie ingevingen en slechte ingevingen. Ik weet niet hoe je deze 2 van elkaar scheidt.

Wisma Ulah Budaya was een goeie ingeving. Enorm dankbaar ben ik voor deze prachtige herinneringen. Het was een hele fijne tijd. Dankbaar ben ik ook voor de schitterende foto’s van Hans Groskamp. Ik voel een immense dankbaarheid bij het zien van de foto’s.

Oeps! hieronder stond het begin van mijn vertelling over Den Bosch. Heb ik denk per ongeluk gewist. Moet het opnieuw schrijven. Balen!

10-7-2016

Bijkomen van een paar inspannende dagen voor Ronald.

Mooie foto's op Facebook.

Foto's op google

7-7-2016

Vandaag ben ik naar het AMC geweest voor een mammograaf (borstkankeronderzoek). Goed nieuws: het zag er prima uit. Blij blij blij.

Het was voor mij de eerste keer. Ik moet zeggen dat het vooraf toch wel wat spanning oproept. Misschien ook omdat mijn moeder op vrij jonge leeftijd (40) aan borstkanker is overleden. Dus meteen na de uitslag voelde ik een geruststelling over me heen komen. Het was heel bevrijdend.

Ronald en ik wilden het vieren maar het weer was te mooi om in het AMC iets te drinken dus haalden we flesjes water bij de appie en gingen wij een end rijden. Dat was ik toch al van plan: de route checken van de PGZO-tocht. Zo'n buitenrit doet toch wat met je in de positieve zin, eigenlijk ook heel bevrijdend.

4-7-2016

Bodo! Zo noemen de Surinaams Javaanse moslims (mohamedanen) het einde van de ramadan. In het Arabisch heet dit feest id-oel-fitr. Id-oel-fitr betekent feestdag ter gelegenheid van het breken. Met “het breken” bedoeld men het breken van het vasten.

Id Mubarak (zalig feest).

13-6-2016 Vandaag was ik na 5 dagen thuis weer buitenshuis aan het werk. Natuurlijk thuis genoeg te doen en ook gedaan maar toch voelde het een beetje als vakantie op mijn oh zo gezellige balconia. Ik heb er zelfs 2 bruine onderbenen aan over gehouden. Nog bruiner dan dat ze al zijn. Heerlijk zo'n kantoortje in de buitenlucht. Laat de zon maar gauw weer schijnen dan kan ik herinneringen gaan ophalen van de afgelopen vakantie.

Helaas tuimelde ik vandaag wel erg snel uit de roes want we moesten weer heel serieus praten op het stadsdeelkantoor alwaar we weer een overleg hadden over de nieuwe op te richten organisatie. We zijn hier denk ik al ruim een jaar mee bezig. De drie organisaties die hiertoe veroordeeld zijn. Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat wij de enigen zijn die zich heel kritisch opstellen om alles juridisch goed af te timmeren. Wij lezen de stukken en reageren maar met name 1 partij eigent zich het gemak toe om erg kort door de bocht naar de oprichting toe te razen en benodigde stappen over te slaan om zo de vaart erin te houden zodat de subsidie maar snel rond is vermoed ik. Want waarom zou je je visie, je corporate business, je taken, je rolverdeling, niet eerst belangrijk vinden voordat je besluit de hand te schudden met de andere businesspartners. En dan ook nog de procedures willen negeren en eigenhandig al 3 stappen vooruit lopen zonder overleg met de personen met wie je die business start. Hoe serieus neem je die samenwerkingsverband? En hoe tekenend is het voor ons als gezegd wordt 'ja want we willen natuurlijk niet dat de iemand op vakantie gaat naar Suriname met het geld van de stichting?' of dat die persoon gewoonweg niet snapt dat mijn wens om een vrouwelijke voorzitter van migranten afkomst, geen racisme is. Let wel deze persoon heeft ook nog eens in een achterkamertje besloten eigenhandig een voorzitter aan te nemen. En dan ook nog eens ons intimiderend vermanen dat wij deze persoon moeten accepteren. Welk belang speelt er eerst? denk ik dan.

Daar moeten we mee gaan samenwerken. Met een partij die vandaag pas om de laatste versie van de statuten vroeg. Vandaag pas! De statuten waar wij al 2 maanden eerder op gereageerd hebben. Wat een interesse. En ons dan verwijten dat we de boel vertragen en zelf niet snappen dat de vertraging alleen maar optreedt omdat zij de stukken niet goed lezen. Anders waren we al een jaar geleden er geweest. Dan hadden we een jaar geleden al de angels getackeld. Dan was de stichting nu al aan het floreren.

En zo geraakte ik uit de vakantieroes.

Mijn vader was Hindoestaans.

Jaarlijks op 5 juni i.v.m. Hindoestaanse immigratie, herdenken en vieren de hindoestanen de aankomst van de eerste Hindoestaanse contractarbeiders uit het toenmalige Brits-Indië (de huidige landen India, Pakistan en Bangladesh) in Suriname, in 1873.

Deze contractarbeiders namen de plaats in van de tot slaaf gemaakten in Suriname, die op 1 juli 1863 werd afgeschaft. Op 5 juni 1873 kwam het eerste schip aan, de Lalla Rookh.

Surinaamse hindoestanen vieren deze dag met muziek, dans, toneelvoorstellingen en toespraken.

Ikzelf had het gisteren willen vieren, op uitnodiging van Sita, in De Drecht maar helaas veels te moe na een lange dag genieten van ons uitstapje en het heerlijke weer.

4-6-2016

Het was een warme zomerse dag, de zon straalde en de stralen brandden op ons koppie.

We waren een dagje op stap met Kaja en Co. We gingen eerst naar Almere alwaar een Thaise braderie was. De link naar de foto's op facebook is hiernaast.

Toen we daar waren uitgekeken reden we naar het strand van Zandvoort alwaar wij op een terrassje neerstreken.

Maar voor eten begaven wij ons richting World of Food. Daar heb ik mijn favoriete roti opgepeuzeld.

Huiswaarts waren we gevloerd en ik was blij toe ik mijn bedje vond. Dat is me toch genieten!

3-6-2016

Ik heb een nieuw soort plant of boom ontdekt in het Gaasperpark. Het leek wel alsof ze als paddenstoelen uit de grond waren geschoten. Een soort van bordbomen. Nieuwsgierig als ik was stuitte ik tijdens mijn onderzoek op de zaaier. Het schijnt dat Open Air hem heeft ingehuurd om te compenseren dat zij de komende dagen, de bestaande boompjes en beestjes ernstig overlast bezorgen. Ze dachten laten wij iets gelijkwaardigs terugschenken, iets dat erop lijkt maar toch met behoud van open air’s eigenheid. Volgens mij zijn ze er goed in geslaagd. Want het zag stamt in ieder geval wel af van een boom.

29-4-2016 naar AMC voor echo van mijn hart. Het gaat om een halfjaarlijkse controle sinds de hartoperatie. Volgend week uitslag. De boezemfibrilatie is een stuk minder sinds ik toch oplet met wat niet te eten of te drinken. Gestopt met cafeïne koffie en thee. Geen ketchup. Met mate chillysaus. Ik voel nog weleens wat maar het gaat over.

27-4-2016 Koningsdag en ik heb geen puf om naar buiten gegaan.

Ben bezig met 2 brieven. 1 brief naar een bedrijf om een invalidentoilet te maken. 1 brief over scootmobielers.

Heb vandaag aan Berend gevraagd of hij wil checken hoe het zit met de nieuw te realiseren toilet in de World of Food. Zou deze onze toegang tot ons favoriete plek blokkeren? Hoop het niet. We hebben al zoveel energie geïnvesteerd in de toegankelijkheid van de Wof. Heb ook eventjes overlegd met Erwin over de schouw over de stads/sociaal loket voor blinde mensen.

25 maart 2016

Met nieuwe reactie van Southeast.

Name and shame, Southeast gaat nog steeds slecht om met toegankelijkheid.

23-3-2016

Eindelijk weer overzicht op de komende activiteiten. Tot 3 juni onder de pannen. Gisteren en vandaag de hele dag bezig geweest om de planning voor de komende weken uit te zetten. Mailtjes verstuurd. Ruimte gereserveerd.

Ben ook bezig onze verjaardagsfeestje te organiseren. Had alles al uitgedacht en uitnodiging gemaakt, maar moet opnieuw beginnen want datum wordt toch gewijzigd. Mijn gekke zus besefte plots dat ze het concert van Mariah Carey heeft. Ik snap wel dat ze die niet kan missen.

Tussendoor me bemoeien met PGZO-inhoud: de verhandelingen om een nieuw raad op te richten, ons aandeel. We hadden een telefonische overleg met Coby de ambtenaar die ons daarin begeleidt en aan het eind had ik goede hoop dat ze het oppakte maar we moeten afwachten of het echt goed komt want dit sleept al zolang. En er zijn al zoveel ambtenaren over heen gegaan. Werd wel een beetje moe van telkens opnieuw beginnen.

In de tussentijd kan ik het echte PGZO werk niet uitzetten want het is van de subsidie afhankelijk. En zolang dat niet goed geregeld is ...

En reageren op het nieuwe plan Amsterdam werkt aan toegankelijkheid zie http://www.platformgehandicapten.com/blog/. Voor het eerst kijken naar de checklist toegankelijkheid stadsloketten en de bijbehorende ergernis voelen want bah wat heb ik last van die centralisatie. Ik haat het verlies van deze energie. Een gesprekspartner opgelegd krijgen die lokaal van geen betekenis is maar wel bij ons haalt wat zij kunnen gebruiken en met de eer gaan strijken en wij vanaf een zijspoor toekijken, bah! Wij bouwen wij zouden het rendement moeten krijgen.  Niet leuk en niet efficiënt voor ons. Het is erg demotiverend voor mijn wil om dit werk te blijven doen.

Maar any how ik ga me daar nu niet teveel door laten leiden.

Ga gauw op zoek naar inspiratie. Bijv. dit mijn nieuwe speeltje. Heb er zin in om hier een leuke blog van te maken. Heb ook zin in het organiseren van ons feestje. 

20 maart 2016